Wydatki na catering poniesione przez osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów usługi gastronomiczne.

Wydatki na catering poniesione przez przedsiębiorcę, który zatrudnia pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają następujące warunki:

• są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• są racjonalne i gospodarczo uzasadnione,

• nie mają charakteru świadczeń o charakterze nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym.

W praktyce, wydatki na catering dla pracowników najczęściej stanowią koszt uzyskania przychodu, ponieważ są one traktowane jako forma świadczenia socjalnego dla pracowników, które przyczynia się do poprawy ich samopoczucia i wydajności pracy.

Wydatki na catering poniesione przez przedsiębiorcę w związku z organizacją imprez lub spotkań dla pracowników lub klientów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają następujące warunki:

• są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• są racjonalne i gospodarczo uzasadnione,
• nie mają charakteru świadczeń o charakterze reprezentacyjnym.

Przykładowo, wydatki na catering poniesione w związku z organizacją spotkania biznesowego z klientem mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ przyczyniają się do nawiązania lub utrzymania relacji z klientem, co może skutkować zwiększeniem przychodów.

Podsumowując, catering może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w następujących przypadkach:

• gdy jest przeznaczony dla pracowników i spełnia określone warunki,
• gdy jest poniesiony w związku z organizacją imprez lub spotkań dla pracowników lub klientów i spełnia określone warunki.